beklentiler üzer

kimseden bir şey beklemek yok.boşuna üzmeyelim kendimizi.hem beklenmeyen anda gelen şeyler daha güzel değil mi?

kimseden bir şey beklemeye gerek yok kim bilir başkaları bizden neler bekliyorlardır da biz yerine getirmiyoruzdur. olduğu gibi kabul etmek lazım bazen. ne demiş athena beklentiler sadece üzer :d

ne gerek yap başkasından beklemeye yapabiliyorsan kendin yap zemini kendin oluştur

güzel bir kitap. 'dönüp gelme. rüzgarlar sana, beni bağırsa da dönüp gelme. kaybolmuşumdur. vurulmuşumdur bir başka şehirde. deniz kıyısı, meltem yansıması ardında ayyuka çıkmış parıldayan gözlerin. dönüp gelme. oysa benden uzaklar, telli duvaklar, düğünler, komedi filmleri, kült inanışlardan uzak cennet yolu... dönüp gelme. ruhu bende olmayanın, tenine ne hacet?'

Bu zamana kadar tersinin çıktığını çok az görmüşümdür. Buna rağmen her seferinde beklentiye girmek gibi lanet bir huyum ve içimde asla susmak bilmeyen bir pollyanna var. Her şeye hep iyi tarafından baktığım ve aynı zamanda kimseye kötü bir şey konduramadığım için karşımdaki insanların da bunu yapmasını bekliyorum. Başlı başına bir hata... Bu yüzden şunları ara sıra tekrar etmek gerek kendimize: O hayal ettiğimiz şeylere belki kavuşamayacağız, planladığımız çoğu şey gerçekleşmeyecek, o mesaj gelmeyecek, o adım atılmayacak, o sınav kazanılamayacak ve bu böyle uzayıp gidecek.

o yüzden ne yapıyoruz beklemiyoruz. tertemiz :d

Beklentiler üzmez gerçekleşmeyen* beklentiler üzer insanı :))

değişmez kuraldır. her zaman için sıfırla yola çıkan bir gelince sevinir, beş bekleyen iki gelse bile üzülür. ondandır ki a dostlar, tüm beklentilerinizi yok etmek için çözümleri kendinizde bulduğunuz anda hayat daha yaşanır olacaktır.

Olursa olur olmazsa alıştık zaten.

Bekletilerinizin karşılığında bir insan varsa sıkıntı ama kendiniz için beklentilerse söz konusu olan siz vazgeçmediğiniz sürece o beklenti sizi üzmez en azından kendim için bu böyle

Hayatın başlarındayken hep olumlu anlamda beklentilerim vardı sonra bir gün bir yerde "sen kötüyü bekle iyi çıkarsa mutlu olursun" diye bir söz duydum. Benim en sevmediğim her şeyi sorgulama huyum yüzünden bu lafı da sorgulaya sorgulaya üzerine günlerce düşüne düşüne benimsedim. O günden sonra öyle bir alışkanlık yerleşti ki bünyeme ne olursa olsun her durumda en distopik senaryolar en negatif beklentiler içinde boğuluyorum. Genelde de sonuç hiç de öyle olmuyor aslında hiçbir şey beklediğim gibi kötü gitmiyor ama yine de bunu yapmayı bırakamıyorum. Ciddi bir anksiyete problemi olabilir bende. Histerik ataklar eşliğinde deliriyorum çünkü. Herkeste pozitif beklentiler olur ama gerçekleşmez üzülürler bendeyse durum hep tersine işliyor. Bu terste bi işlik var 🤪